Życiorys

"Fundamentalna zasada rządząca wszechświatem: przyczyny występują przed skutkami, nigdy odwrotnie."(Ucieczka z tego świata, „Daily Mail”)



STRONA GŁÓWNA GALERIA TWÓRCZOŚC






Stephen William Hawking
urodził się 8 stycznia 1942 r. w Oxfordzie, w Anglii.
Jest synem Franka Hawkinga, lekarza i biologa, który
specjalizował się w chorobach tropikalnych, oraz Isobel Hawking.
Od trzynastego roku życia Hawking uczęszczał do St. Albany School.
Jako nastolatek postanowił studiować matematykę lub fizykę.
W 1959 r., mając 17 lat, otrzymał stypendium na studia w Oxfordzie.
Studiował tam dwa lata, potem przeniósł się do Cambridge.
Na początku 1963 r. Hawking zachorował na stwardnienie
zanikowe boczne (ALS) - chorobę, która powoduje nieodwracalne
zmiany w kręgosłupie, szpiku i korze mózgowej, a w następstwie
prowadzi do zaniku mięśni. Początkowo Hawking był załamany diagnozą,
potem jednak, gdy proces zmian się zatrzymał i wiadomo było,
że śmierć nie nastąpi szybko, pokonał depresję i postanowił pracować,
mimo że choroba przykuła go do wózka inwalidzkiego i właściwie
odebrała mu mowę. W 1966 r. po uzyskaniu doktoratu za pracę Properties
ofthe Expanding Universe, pozostał w Gonville i Caius College
jako członek wydziału matematyki stosowanej oraz Instytutu Astronomii
Teoretycznej. Od początku swojej pracy zawodowej Hawking zajmował
się podstawowymi problemami kosmologii. W połowie lat sześćdziesiątych
pozostawał pod wpływem Rogera Penrose'a, słynnego matematyka i
fizyka teoretyka, który badał "osobliwości" w teorii względności.
Współpracując z Penrose'em w badaniu osobliwości, Hawking dokonał
swego pierwszego ważnego odkrycia. "Ważne pytanie: czy był początek,
czy nie?" - pisał później Hawking. - Roger Penrose i ja odkryliśmy,
że jeżeli ogólna teoria względności jest słuszna, to wszechświat musiał
mieć początek". Twierdzenie Hawkinga i Penrose'a o osobliwościach
zostało ogłoszone w 1970 r. W połowie lat siedemdziesiątych Hawking
skoncentrował się na fizyce czarnych dziur. Odkrycie, że powierzchnia
czarnej dziury nie może nigdy zmaleć, doprowadziło go do wniosku,
że ma ona związek z entropią, która jest miarą stopnia nie
uporządkowania układu. Początkowo Hawking traktował ten pomysł
tylko jako analogię, jednak Jacob Bekenstein wysunął przypuszczenie,
że powierzchnia czarnej dziury jest rzeczywiście miarą jej entropii.
Hawking początkowo się nie zgadzał, później zmienił zdanie i w 1974 r.
udowodnił, że czarne dziury mają niezerową temperaturę i
emitują promieniowanie. To zjawisko nazwano, ku rozczarowaniu Bekensteina,
promieniowaniem Hawkinga.

Odkrycie Hawkinga było tak zaskakujące, że początkowo zostało odrzucone,
jednak zastosowanie teorii kwantów i termodynamicznych zależności
do scharakteryzowania czarnych dziur wydawało się bardzo interesujące
i dość przekonujące. W 1979 r. Hawking został mianowany profesorem
matematyki na katedrze Lucasa na uniwersytecie w Cambridge. Hawking
uzyskał wiele nagród, był bohaterem programu BBC, a jego książka
Krótka historia czasu stała się bestsellerem. Na jej osnowie nakręcono
film dokumentalny z Hawkingiem w roli głównej. W połowie lat
osiemdziesiątych Hawking zaczął się interesować zastosowaniem teorii
kwantów do warunków istniejących na początku wszechświata, w chwili
"wielkiego wybuchu". Wspólnie z Jamesem Hartle'em napisał ważną pracę
"The Wave Function of the Universe", która miała zasadnicze znaczenie
dla powstania dziedziny znanej jako kosmologia kwantowa. Hawking i
Hartle opracowali "hipotezę braku brzegu", która określa warunki
początkowe wszechświata. Kilka lat po tym, jak dowiedział się o
swojej chorobie, Stephen Hawking poślubił Jane Wilde. Mieli troje
dzieci. Przez wiele lat Jane opisywano w prasie jako wierną
towarzyszkę Stephena, a jednak ich małżeństwo się rozpadło. W 1985 r.
Hawking zamieszkał z Elaine Mason, jedną ze swoich pielęgniarek.
Przyczyną rozwodu była między innymi sprawa religii; z biegiem lat
Hawking stawał się coraz bardziej zdecydowanym ateistą, jego żona
natomiast zachowała głębokie przekonania religijne. W książce
"Krótka historia czasu" Hawking pisze, że usiłuje zrozumieć "umysł Boga".